domingo, 21 de febrero de 2021

El Prestige

El Prestige

Desde este álbum de cromos, una breve contribución y aliento `para con las las víctimas que lo padecieron y agradecimiento hacia tod@s aquell@s que directa o indirectamente colaboraron para devolverles imagen, vida y dignidad a estas costas, que según dicentes locales, el mismo Dios moldeó con su mano.
Los caraduras que no más que veían pequeñas galletas e hilillos, quedarán registrados en otra página como nuevos cromos, no merecen posar en el mismo plano que estas personas.


"El Alemán" de Camelle. Voluntarios portando fuel-oil. 
                                         



sábado, 13 de febrero de 2021

Na terra dos lobos, jauléalle que nindiós.

A paciencia véndese seica demasiado amiudo. Nembargantes tamén dise que non se pode mercar ( a propia). 
Un refrán que me profiriu un suxeito serrano, da zóa de Manzaneda, rezaba así: Na terra dos lobos tes que aulear coma eles.
Voume a nadar a piscina dos Remedios.
Bótome na iauga i chega o momento de por en práctica a sabiduría do refrán. Sitúome nunha desas rúas de auga limitada entre unha corda flotante i o propio muro da piscina.
Ao frente i de lado vexo suxeitos con cara de poucos amigos que surcan a piscina ida e volta. De cando en vez, paran nos extremos da augarrúa i préndense dos bordes, onde botan seu tempo de lecer ou o que lles pete.

Posto na auga, non atendo a istes okupas por horas que van de cabo a rabo e rivirivolta. Penso no lobo da montaña que chegado a unha piscina voltouse peixe. Iste lobo non persigue ovellas, é peixe, está na súa salsa. Non vai de cabo a rabo nin se agarra dos bordes, adícase a nadar.
Máis ¿ na de na ou algo si? 
Por suposto, o peixe na iauga baila, canta, mexa, ri, come, bebe e non fuma si non lle cadra. 
A próxima vez que me bote a piscina, fácil que me adique a flotar i sentirme peixe, faer piruetas e demais xogos en lugar de correr de punta a punta a piscina aínda que me perda a ocasión de aprender mundo percorrendo augarrúas.
 

¿ Qué pasa con la silicona ?